Onze
ademhaling is van nature een zeer nuttig instrument. Het zorgt er
onder andere voor onaangename emotionele ervaringen met de inademing
diep te door voelen en er met de uitademing uitdrukking aan te geven.
Het wiel is dan rond, de ervaring is verwerkt er blijft niets achter.
Dit soort gebeurtenissen hoeven dus geen nadelige gevolgen te hebben
als ze waar mogen zijn. Dat wil zeggen als ze doorleefd en aanvaard
worden. Dit hele proces hangt dus nauw samen met de ademhaling.
Anders
wordt het wanneer er sprake is van een permanente onaangename
situatie. Dergelijke situaties treden vaak op in de vroegste periode
van ons leven als we nog puur afhankelijk zijn van onze ouders. Stel
dat een kind door een onveilige situatie voordurend angstig is en dat
niet mag zijn van de ouders. Als de angst niet waar mag zijn, niet
geaccepteerd wordt door de ouders, zal het kind zich aanpassen en de
angst gaan onderdrukken. Het doet dit door de in-of uitademing te
reduceren, waardoor de angst niet doorleefd of uitdrukking ervan
vastgezet wordt. Als we als kind niet bang mogen zijn, zijn we vaak
voor de rest van ons leven bang. Want angstig zijn is niet het
probleem, alleen als de angst niet waar mag zijn wordt het een
probleem. Dat geldt voor iedere emotie. Een emotie doet alleen pijn
als we ons er tegen verzetten. Pijn is verzet tegen datgene wat waar
is en verzet is niet-acceptatie. Door ons voortdurende verzet tegen
onaangename gevoelens heeft onze ademhaling zelf een houding
aangenomen van niet-acceptatie. Rebirthing maakt ons bewust van hoe
we dat niet accepteren met onze adem doen. Door verbonden te ademen
neemt de geblokkeerde adem zijn oorspronkelijke ruimte weer in, en
kunnen we dat wat we altijd afgestoten hebben, toelaten en doorleven.
Verzet opgeven betekent acceptatie, je voelt dan een unieke vrede
over je heen komen.